حماسه ای آفریده شد...
حماسه ای که نباید نوشت، که قلم درک آن ندارد....
حماسه ای که نباید گفت که کلمات وصف آن نتواند کرد...
حماسه را باید دید، نه با چشم که چشم را لمس باطن نیست...
حماسه را باید با دل دید، بادل نوشت...
حماسه را باید با دل حس کرد...
دلی که پهنای آن، آفاق را می رباید و دستی ناتوان که به دنبال آن می گردد...
تا کلماتی شوند که قلم نقش می زند...
باز هم حماسه ای که خلق شد...
باز هم قلمی که جا ماند و
باز هم کلماتی که کم آوردند...

نظرات شما عزیزان:

ف .م

ساعت9:02---31 فروردين 1393

خیلی خوب بود فک نمی کردم بشه اینقده اثر گذار وکوتاه کار کرد .

به افتخارت یه شعر الان اومد می نویسم حال کنی

مولا جان!

چه عاشقانه میتپد دل شکسته مرید کوی تو

همان دلی که خوانده است دعای صبحگاه اعتلای تو

همان دلی که بال وپر شکسته است ،صلاح را گرفته است ،به سوی دشمن تو ودشمن جنود تو

همان که دیده داغ دین وداغ غربت تو وخدای تو.....

93/01/31ساعت9
پاسخ: سلام دوست عزیز ممنون از لطفت ممنون که به وبلاگ خودت سر زدی خوشحال میشیم بیشتر از این با ما هم قدم بشی راه رو برای قدم هامون هموار کنیم ... تا خدا... منتظر نظرات سازندت بیشتر از این هستیم التماس دعا...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: